پس از اعلام سیاست‏های مبتنی بر گسترش مناسبات سرمایه ‏داری و سرکوب سیاسی مخالفان، همگام با آغاز مدرنیزاسیون پهلوی دوم و هم‌زمان با آغاز برنامه‏های توسعة اقتصادی و اجتماعی در دهه ‏های 1330 و 1340 خورشیدی، برخی از سینماگران ایرانی فرم و مضامین متفاوت با جریان فیلم‌سازی تجاری را تجربه کردند. دلایل گوناگونی برای این تحول می‏توان برشمرد؛ از جمله شرایط اجتماعی، ارتباط سینماگران با محافل ادبی، و تحولِ ادبیات داستانی در ایران و اقتباس از آثار ادبی مدرن. فیلم خشت و آینه (1344)، اثر ابراهیم گلستان، از جمله فیلم‏ هایی است که از نظر درون‏مایه و فرم متفاوت و بدیع است. شیوة روایت فیلم خشت و آینه‏ کاملاً به آنچه میخائیل باختین، یکی از مهم‏ترین نظریه ‏پردازان ادبیات در سدة بیستم میلادی، با عنوان «نظریة منطق مکالمه‏ای» مطرح کرده، مرتبط است. هدف از پژوهش حاضر بررسیِ پیوستگی تحولات سینمای هنری و جامعة ایران با مدرنیزاسیون دهة 1340 خورشیدی به روش توصیفی- تحلیلی است و همچنین مقایسة فیلم خشت و آینهبا دیدگاه باختین و منطق مکالمه‏ای او. نتایج پژوهش حاضر نشان می‏دهد که فیلم خشت و آینه، به منزلة یکی از مهم‏ترین آثار سینمای ایران، از شیوه ‏های روایی مدرن و منطق مکالمه ‏ای باختین بهره برده است.